اولین نمونه‌های کاشی‌سازی در سرزمین‌های مقدس، حدود قرن چهارم قبل از میلاد، سرچشمه گرفت. از آنجا، رومی ها کاشی کاری را به اروپا آوردند.کاشی و سرامیک ایفا امروزه در ایران بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. که بسیار زیبا در طرح ورنگهای متنوع می باشد.
امروزه در ایران هنر رومی از بین رفت و توسط راهبان سیسترسین در قرن دوازدهم دوباره کشف شد. آنها یک کاشی فشرده با الگوی منقوش با چندین رنگ به نام کاشی‌های encaustic ایجاد کردند.
این روش بعداً در قرن شانزدهم از بین رفت تا اینکه قرن هفدهم شاهد ظهور این کاشی ها در ترکیه و همچنین کاشی دلفت در هلند بود.
با دوران ویکتوریا، فشار برای نظافت و بهداشت عمومی، کاشی‌ها به عنوان سطحی که می‌توان آن را تمیز و ضدعفونی کرد، رایج شد. تا این زمان، کاشی‌های کاستیک شکل غالب کاشی‌ها بودند. کاشی‌های سرامیکی سفید و رنگی و به دنبال آن کاشی‌های لعابدار فایانس (متنوع) تولید شد.
با ظهور لعاب های آماده در دهه 1900، کاشی های رنگی ثابت امکان پذیر شد.کاشی تزئینی در سراسر پرتغال و اسپانیا به عنوان یک عنصر تزئینی در ساختمان ها استفاده می شود.
کاشی‌های سرامیکی معمولی از خاک رس ساخته می‌شوند، زمانی که شکل‌پذیر هستند، شکل می‌گیرند و سپس قبل از پختن در کوره خشک می‌شوند.
خاک رس مواد طبیعی است که در منطقه متفاوت است و در نتیجه کارایی، رنگ، بافت، تراکم و تخلخل متفاوت است. رنگ و سختی کاشی تولید شده نیز تحت تأثیر دمایی است که در آن پخت می شود.
دو نوع کاشی وجود دارد: لعابدار و بدون لعاب. کاشی های لعاب دار یک سطح رنگی روی کاشی های سبز یا پخته شده دریافت می کنند که سپس پخته می شود.
کاشی های بدون لعاب رنگ خود را از خود خاک رس یا از مواد افزودنی مانند رنگ، رنگدانه یا اکسیدها می گیرند. کاشی‌های بدون لعاب شامل کاشی معدنی، کاشی‌های سوزاننده و کاشی‌های معرق هستند.
کاشی‌های موزاییک در ابتدا به صورت مکعب‌های کوچکی از سنگ‌های رنگی به نام تسره شروع شدند که به صورت جداگانه با دست چیده شدند تا نقش‌های هندسی یا یک تصویر کامل را به تصویر بکشند.
در ساخت مدرن از خاک رس برای تشکیل تسری ها استفاده می شود، آنها را از قبل مرتب می کند و برای سهولت و سرعت نصب آنها را به شبکه متصل می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.